Επειδή είναι επίκαιρο όσο ποτέ το ζήτημα της κρίσης του ελληνικού πολιτικού συστήματος, κάνοντας μια νοητική ιστορική αναδρομή ως την χούντα, έφτασα να παρακολουθώ την δίκη των συνταγματαρχών.
Δυστυχώς, το ελληνικό πολιτικό/δικαστικό σύστημα έχει παρεκτραπεί τόσο από το Σύνταγμα που δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Οι νόμοι υπάρχουν, αλλά εφαρμόζονται μόνο εις βάρος όσων δεν έχουν τα μέσα να τους αποφύγουν. Φυσικά, γι' αυτό δεν έχουν την ευθύνη μόνο οι πολιτικοί αλλα όλοι οι πολίτες. Είναι κλισέ αλλά είναι η αλήθεια. Ίσως, η ευθύνη δεν βαραίνει όλους μας το ίδιο. Δεν μπορεί να βαραίνει όλους μας το ίδιο. Ο καθένας μας ανάλογα με τον θεσμικό ρόλο του ή την ιδιότητα του, είτε είναι υπουργός, βουλευτής, δικαστικός, δικηγόρος, είτε απλά ενας ψηφοφόρος φέρει άλλο βαθμό ευθύνης. Φαινομενικά ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε αυτή την αλληλουχία που ανέφερα είναι ο ψηφοφορος. Ακόμα όμως και η σημερινή κατ' ευφημισμόν δημοκρατία, δίνει στον πολίτη τη δυνατότητα να ασκεί έλεγχο στον πολιτικό κόσμο και στις επιλογές του. Έστω για μία μέρα κάθε 4 χρόνια ο πολίτης έχει τη δυνατότητα να ασκήσει, με τον καλύτερο και ηχηρότερο τρόπο, κριτική στους πολιτικούς που ο ίδιος επέλεξε και να τους παύσει απο τα καθήκοντά τους. Δυστυχώς όπως φαίνεται, αυτό το "όπλο" που έχει στα χέρια του ο πολίτης, δεν το αξιοποιεί ως οφείλει και μπορεί να πράξει. Για δεκαετίες αποτέλεσε προτεραιότητα για τον καθένα ατομικά η εξυπηρέτηση των προσωπικών ή οικογενειακών συμφερόντων του με αποτέλεσμα να θυσιάζονται τα πάντα στο βωμό του ρουσφετιού και της μίζας. Ελάχιστοι απαίτησαν απο τον πολιτικό που ψήφισαν να παρουσιάσει έργο και να λογοδοτήσει γι' αυτό.
Όμως, αγαπητέ συμπολίτη, το τυρί το είδες, την φάκα δεν την είδες. Και τώρα εγκλωβισμένος σε αυτήν διαμαρτύρεσαι χωρίς να καταλαβαίνεις πως μπήκες και χωρίς να ξέρεις πως θα βγεις απο εκεί. Και το χειρότερο είναι πως στην ίδια μοίρα βρίσκονται και οι νεότερες γενιές που τείνουμε να καταδικάσουμε με τις επιλογές μας όλοι οι προγενέστεροι. Νέοι με αβέβαιο παρόν και δυσοίωνο μέλλον. Παιδιά που αγωνιούν για το αύριο που άλλοι έφτιαξαν γι'αυτούς χωρίς αυτούς. Έφηβοι που βλέπουν την παιδεία να παραπέει και τους επαγγελματικούς ορίζοντες να στενεύουν επικίνδυνα. Λένε οτι οι νέοι είναι το μέλλον του τόπου και μάλλον έχουν δίκιο. Όταν λοιπόν βλέπω τα νιάτα αυτης της χώρας να βρίσκονται στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα και να εξακολουθούν να υποστηρίζουν φανατικά ιδεολογίες και πολιτικές θεωρίες που είτε έχουν εφαρμοστεί και έχουν αποτύχει παταγωδώς δεκαετίες πριν, είτε εφαρμόζονται ακόμα και μας έχουν φέρει στο χείλος της καταστροφής, τότε δεν έχω καμία ελπίδα για το μέλλον. Σε εσάς πέφτει πλέον το βάρος της ευθύνης, μπορείτε ακόμα να αντιστρέψετε την κατάσταση. Αν προλαβαίνετε να βγείτε απο το facebook και το twitter, να αφήσετε απο το χέρι το smartphone, να σταματήσετε να παίζετε τάβλι.....ή τελοσπάντων, συνεχίστε να τα κάνετε όλα αυτά ΑΛΛΑ αρχίστε να σκέφτεστε τις δικές σας ιδεές και σταματήστε να αναπαράγετε θεωρίες που είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένες. Σταματήστε να τσακώνεστε για το ποιος βούλιαξε τη χώρα και βρείτε εναν τρόπο να την βγάλετε στην επιφάνεια. Ο κόσμος χρειάζεται φρέσκιες ιδέες για να γίνει καλύτερος και μόνο εσείς μπορείτε να τις αναπτύξετε. Πετάξτε απο πάνω σας ότι παλιό και σάπιο πήγε την Ελλάδα πίσω και φτιάξτε την χώρα σας έτσι όπως την ονειρεύστε. Και απαραιτήτως, ΜΗΝ ΜΕΝΕΤΕ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ! (βλέπε παράδειγμα προς αποφυγήν η "γενιά του Πολυτεχνείου"). ΑΛΛΑΞΤΕ! Όχι τους άλλους, τον εαυτό σας αλλάξτε πρώτα!
Δεν ελπίζω αλλά εύχομαι να πάρω απάντηση. Και δεν εννοώ μόνο το blog.
Υ.Γ.1: Αν ο Ντοστογιέφσκι ήταν Έλληνας δεν θα είχε γράψει το "Έγκλημα και τιμωρία" αλλά το "Έγκλημα"
Υ.Γ.2: Συνήθως όσοι κριτικάρουν ένα θέμα κάνουν αναλύσεις επί αναλύσεων, υποδείξεις κλπ. αλλά στερούνται προτάσεων. Έχω ήδη μερικές ιδέες στο μυαλό μου που θα μπορούσα να αναπτύξω ως προτάσεις αλλά δεν θα το κάνω ακόμα, το κρατάω για το μεθεπόμενο ποστ. Το επόμενο θα έχει πιο "ελαφριά" θεματολογία γιατι ξεκίνησα με πολύ σοβαρό θέμα.
